During the Kharku Movement, many brave Sikhs, often inspired by a family legacy of resistance, took up arms in the struggle against oppressive government forces. Among them was Bhai Baljit Singh Tundilat, a dedicated Kharku Singh who upheld a heritage rooted in the Akali movements. Bhai Baljit Singh, known as “Tundilat,” became a committed member of the Babbar Khalsa Jathebandi from its earliest days. Despite being physically challenged with a disability in one hand, he made remarkable contributions to the Sikh armed struggle, embodying resilience and unwavering dedication to the Kharku Movement.
Birth and Early Life
Bhai Baljit Singh was born in 1956 in the village of Rattar Chhattar, located in Tehsil Dehra Baba Nanak of Gurdaspur district, to Sardar Mansa Singh and Mata Mahinder Kaur. He was one of seven siblings, with four sisters and two brothers.
Bhai Baljit Singh’s family held a proud history in the Sikh Akali movement. His grandfather, Sardar Bhagat Singh, originally from Alomar village in Tehsil Daska, Sialkot district, actively participated in the Akali movement and the Gurdwara Reform Movement of the 1920s. As a result of his involvement, Sardar Bhagat Singh was imprisoned and endured severe torture at the hands of the British authorities, ultimately attaining martyrdom at the age of 35. At that time, Bhai Baljit Singh’s father, Sardar Mansa Singh, was only about five years old.
Bhai Baljit Singh received his primary education in his native village of Rattar Chhattar, attended middle school in the nearby village of Dharmkot Randhawa, and completed his higher studies at Dehra Baba Nanak.
Surname ‘Tundilat’
In Punjab, it is a cultural tradition to give unique surnames to individuals with physical disabilities. For those who have lost a hand or arm, the term “Tundilat” is often used, signifying a handicapped yet noble figure, akin to a royal officer. In Bhai Baljit Singh’s childhood, he suffered a severe accident while cutting cattle fodder using a traditional Indian chaff cutter, which led to the loss of his left hand up to the wrist. Despite the grave injury and significant blood loss, his resilience and courage helped him survive this life-altering event.
Bhai Baljit Singh was deeply devoted to his Guru and viewed this incident as the Guru’s divine command, or ‘Hukam.’ He accepted his fate with unwavering faith, embodying the spirit of a true Sikh warrior who remains resolute in the face of adversity.
1978 – Beginning of the Struggle
Bhai Baljit Singh was raised in a family deeply rooted in Sikh values, where devotion to “Naam-Bani” was a central part of daily life. He received the gift of “Amrit-Daat” in his early childhood. In 1978, when he was around 22 years old, a tragic incident profoundly impacted him: during a peaceful protest in Amritsar against the “Fake Nirankaris,” 13 Sikhs were martyred. Witnessing this event, like countless other Sikhs, Bhai Baljit Singh was struck by the realization of the oppression faced by Sikhs within India.
Determined to stand against such injustices, Bhai Baljit Singh began participating in protests and activism opposing the Indian government’s repression of Sikhs. Inspired by his grandfather Sardar Bhagat Singh, a martyr of the Akali movement, he embraced the path of resistance.
In 1982, he and his entire family joined the Dharam Yudh Morcha, led by Akali Dal and Sant Jarnail Singh Bhindranwale, to demand Sikh rights. His father, Sardar Mansa Singh, was imprisoned for eight months in Gumtala Jail, Amritsar, where he spent seven of those months alongside Baba Thakur Singh Ji. Bhai Baljit Singh’s mother, Mata Mahinder Kaur, and his elder sister, Charanjit Kaur, also endured imprisonment in Gumtala Jail as part of the Sikh Women Jatha, demonstrating the family’s unwavering commitment to the cause.
Job as a Granthi Singh
During the Dharam Yudh Morcha days, with all the breadwinners of the family imprisoned, Bhai Baljit Singh’s household faced significant financial hardship. As Bhai Baljit Singh was physically limited due to his disability, his job options were restricted. To support his family, he completed a Path Bodh course at Sri Darbar Sahib in Amritsar, qualifying him to serve as a Granthi Singh. He began working as a Granthi at Samadh Baba Budha Sahib in Ramdas, Amritsar, where he also taught young Sikhs how to read and recite Gurbani, passing on his love for Sikh scriptures.
Later, Bhai Baljit Singh relocated to the village Dakoha Gurdwara near Jalandhar Cantt, where he served with dedication until he was declared wanted by the police following Operation Blue Star. During his time here, he formed a close friendship with Bhai Vidheshi, who would later join the Khalistan Liberation Force (KLF) and ultimately attain martyrdom.
Joining Sant Bhindranwale’s Jatha
While serving as a Granthi at village Dakoha’s Gurdwara near Jalandhar Cantt, Bhai Baljit Singh had multiple encounters with Sant Jarnail Singh Bhindranwale. Deeply inspired by Sant Bhindranwale’s powerful speeches and dedication to Sikh principles, Bhai Baljit Singh grew closer to him. Sant Bhindranwale visited the Gurdwara frequently, and also Bhai Baljit Singh often traveled to Sri Darbar Sahib during the Dharam Yudh Morcha agitation, meeting Sant Ji each time. Their connection strengthened over these meetings, and Sant Bhindranwale came to regard Bhai Baljit Singh with fatherly affection.
Bhai Baljit Singh’s entire family also became deeply connected with Sant Bhindranwale’s parchar (preaching) of Sikhi and established ties with the Damdami Taksal Jatha. This bond was further solidified when Sant Bhindranwale arranged the marriage of Bhai Baljit Singh’s younger sister, Surinder Kaur, to a member of the Damdami Taksal Jatha. This Anand Karaj was attended by prominent members of Sant Bhindranwale’s Jatha, including Bhai Surinder Singh Sodhi, who joined the barat (wedding procession).
Despite his deep involvement, Bhai Baljit Singh remained a person of broad-mindedness and unity, avoiding factionalism within the Sikh community. During the Dharam Yudh Morcha, he also developed strong connections with Babbar Khalsa members. He shared a close friendship with Bhai Sukhdev Singh Babbar Dasuwal, and the two often shared meals, demonstrating his inclusive spirit and respect for all devoted Singhs in the struggle.
Post June 1984
During Operation Blue Star in June 1984, Bhai Baljit Singh was at his native village, Rattar Chhattar. The tragic events of the operation deeply shook the entire Sikh nation, particularly its youth, including Bhai Baljit Singh. Inspired by Sant Bhindranwale’s calls for Sikh freedom, he, like countless other young Sikhs, took Sant Ji’s words to heart. He formally joined the Sikh struggle, driven by a sense of duty to continue the fight for justice and self-determination.
After June 1984, the police and army began to issue lists of wanted Sikh activists, targeting anyone who had close ties to Sant Bhindranwale’s jatha. At the time, Bhai Baljit Singh was serving as Granthi Singh at the Gurdwara in Dakoha near Jalandhar Cantt. His residence became a safe haven for many Kharku Singhs (Sikh freedom fighters) who sought refuge while continuing their armed resistance against the Indian government. Bhai Baljit Singh actively supported these Singhs, offering shelter and solidarity, while also participating in their actions discreetly.
Though his fellow Kharku Singhs advised Bhai Baljit Singh to stay out of direct combat to preserve his position of support, his commitment to the cause was unshakable. Brave and physically imposing, standing over six feet tall, Bhai Baljit Singh was determined to fully engage in the movement, aspiring to achieve martyrdom for the Sikh nation. He collaborated with members of various jathebandis, including Babbar Khalsa, Khalistan Liberation Force, and Khalistan Commando Force, earning the respect and trust of all. Singhs from these groups frequently visited Bhai Baljit Singh’s Gurdwara residence, considering it a safe place where they could leave their weapons and regroup.
With his deep involvement in Babbar Khalsa jathebandi activities, Bhai Baljit Singh was affectionately addressed as “Jathedar Tundilat” by the Singhs, a title honoring his leadership and unwavering dedication.
Becoming Wanted & Assassination of Officer Harjit Singh Gabbar
Once Bhai Baljit Singh Tundilat became directly involved in the resistance, he quickly drew the attention of law enforcement. His activities came to the notice of the police, who declared him a wanted man and began organizing frequent raids to apprehend him.
At that time, SHO Harjit Singh Gabbar was notorious for his brutal actions against Sikhs. When he received intelligence that Bhai Baljit Singh Tundilat and his associates were hiding in the Chandigarh area, he saw an opportunity to capture Tundilat, aiming for both the reward and the prestige associated with the arrest. Confident and arrogant, Officer Gabbar declared, “Capturing Tundilat would be a significant achievement—and the reward would be mine.”
However, when Officer Gabbar closed in on Bhai Sahib’s hideout, Bhai Tundilat and his companions swiftly outmaneuvered him. In a calculated operation, they successfully assassinated Officer Gabbar and escaped unharmed. News of Gabbar’s assassination spread rapidly throughout Punjab, becoming a beacon of resistance and stirring further unrest among the Sikh youth.
Following this event, the police intensified their raids on Bhai Sahib’s home and relatives, using pressure tactics to force his surrender. They threatened Bhai Baljit Singh’s family with dire consequences, even suggesting they would take the women of the household into custody if Bhai Sahib did not turn himself in. Concerned for her family, Bhai Sahib’s mother wrote to him, sharing the hardships they were enduring: “My son, the police raid our home daily, and now they have begun threatening us…”
While hiding in a safe house, Bhai Sahib received his mother’s letter. In response, he sent her a heartfelt reply, acknowledging the difficult path he had chosen: “Serving the Panth is a path of great trials; speaking of it is easy, but walking it requires sacrifice and resilience.”
Kharku Actions
While serving in the Babbar Khalsa Jathebandi under the leadership of Bhai Sukhdev Singh Babbar, Bhai Baljit Singh participated in numerous operations against the government and those he believed were working to undermine the Sikh cause. One notable action involved the assassination of Billa, the president of the Shiv Sena in Ludhiana. Billa was a government informant who often spoke disparagingly about the Kharku movement and had played a role in the arrests of many Kharku Singhs. During this operation, Bhai Baljit Singh sustained an injury to his arm but managed to survive and complete his mission.
In another significant operation, Bhai Sahib targeted a relative of Home Minister Buta Singh in the town of Subanpur. This individual had established a liquor supply station in his house, engaging in activities that Bhai Sahib and his fellow Kharkus considered harmful to society. Bhai Baljit Singh, alongside Bhai Hira Singh Babbar, initially warned him to cease these activities and dismantle the liquor supply station. However, the man arrogantly dismissed their warnings, insulting the Kharku movement and using offensive language. After continued defiance, Bhai Sahib and his associates, acting under orders from Babbar Khalsa Jathebandi, took decisive action, eliminating him along with six members of his group.
During this operation, Bhai Baljit Singh was struck by a bullet in his leg. Bhai Sukhdev Singh Babbar personally ensured Bhai Sahib received medical treatment and had him admitted to Rajindra Hospital in Patiala. Following his recovery, Bhai Baljit Singh resumed his efforts with renewed vigor, making the Khanna area his central base of operations for further actions.
Shaheedi – 17 September 1987
On September 17, 1987, Bhai Baljit Singh Tundilat and his associates were staying at Bhai Amar Singh’s expansive 80-acre sugarcane farm in the village of Kotla Badla, located in the Bassi Pathana tehsil of Fatehgarh Sahib district. Acting on intelligence from an informer, police forces, supported by the Central Reserve Police (CRP), launched an early morning operation, surrounding the farm with hundreds of armed officers.
Among the Singhs present was Jathedar Sukhdev Singh Babbar Dasuwal, the esteemed leader of Babbar Khalsa. Bhai Baljit Singh, deeply committed to the Khalsa’s cause, held immense respect for his Jathedar and did not anticipate him attaining martyrdom in a police encounter. Bhai Baljit Singh urged Jathedar Sukhdev Singh Babbar to escape, expressing his desire for him to continue leading the movement. He offered to hold off the police forces alone, allowing his leader and the other Singhs a chance to flee.
Under Bhai Baljit Singh’s strategic cover fire, Jathedar Sukhdev Singh Babbar and the others successfully broke through the police perimeter. Bhai Baljit Singh then engaged in a prolonged encounter with the police, displaying unmatched bravery. He single-handedly held his ground for several hours, with police forces hesitating to approach him directly due to his unyielding resistance. Eventually, after a fierce battle, Bhai Baljit Singh attained martyrdom on that fateful day.
The following day, news of Bhai Baljit Singh Tundilat’s shaheedi dominated the front pages of major newspapers, and the police declared it a significant victory against the Kharku Movement. However, Bhai Baljit Singh’s sacrifice was remembered and revered by all Kharku jathebandis, who mourned his loss and honored his courage and dedication to the cause.
Written by the Editor and Admin of June84.com with reference of Shaheed’s family and inmates.
ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਟੁੰਡੀਲਾਟ
ਖਾੜਕੂ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੌਰਾਨ ਅਜਿਹੇ ਅਨੇਕਾਂ ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘ ਹੋਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਪਿਛੋਕੜ ਜ਼ਾਲਮ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਿੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਰੀਤ ਅੱਗੇ ਵਧਾਈ। ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਸਿੰਘਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਅਕਾਲੀ ਲਹਿਰ ਦੇ ਸ਼ਹੀਦ ਸਨ। ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਬੱਬਰ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦੇ ਖਾੜਕੂ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਤੋਂ ਟੁੰਡੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਖਾੜਕੂ ਸਿੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਅਮੁੱਲਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।
ਜਨਮ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ
ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ ਪਿੰਡ ਰਤੱੜ-ਛੱਤੜ, ਤਹਿਸੀਲ ਡੇਰਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਵਿਚ ਸ੍ਰ: ਮਨਸਾ ਸਿੰਘ ਤੇ ਮਾਤਾ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਘਰ 1956 ਵਿਚ ਹੋਇਆ।ਉਨਾਂ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਦੋ ਭਰਾ ਸਨ। ਆਪ ਦੇ ਦਾਦਾ ਸ੍ਰ: ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਜੋ ਪਿੰਡ ਆਲੋਮਾਰ, ਤਹਿਸੀਲ ਡਸਕਾ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਸਿਆਲਕੋਟ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਨੇ ਵੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਹਾਕਮਾਂ ਕੋਲੋਂ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਲੱਗੇ ਅਕਾਲੀ ਮੋਰਚਿਆਂ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਕੱਟੀਆਂ ਤੇ ਅੰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁੱਟਾਂ ਮਾਰਾਂ ਤੇ ਤਸ਼ੱਦਦ ਨਾ ਸਹਾਰਦੇ ਹੋਏ ਜਾਮੇ-ਸ਼ਹਾਦਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ। ਉਸ ਵਕਤ ਆਪ ਦੇ ਪਿਤ ਸ੍ਰ: ਮਨਸਾ ਸਿੰਘ ਚਾਰ ਪੰਜ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸਨ। ਤੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਲਗਭਗ ੩੫ ਕੁ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ।
ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਮੁਢਲੀ ਵਿੱਦਿਆ ਪਿੰਡੋਂ ਰਤੱੜ-ਛੱਤੜ ਅਤੇ ਮਿਡਲ ਸਕੂਲ ਧਰਮਕੋਟ ਰੰਧਾਵਾ ਤੇ ਹਾਇਰ ਸਕੈੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਡੇਰਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਤੋਂ ਪਾਸ ਕੀਤੀ।
ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਨਾਮ
ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਜੱਦ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਹੱਥ ਜਾਂ ਬਾਂਹ ਕਿਸੇ ਹਾਦਸੇ ਕਾਰਨ ਕੱਟੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਓਸ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਟੁੰਡਾ ਜਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਹਾਲੇ ਨੌਵੀਂ ਵਿਚ ਹੀ ਪੜਦੇ ਸਨ ਕਿ ਜਦ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਲਈ ਪੱਠੇ ਕੁਤਰਨ ਵਾਲੇ ਟੋਕੇ ਵਿਚ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਹੱਥ ਗੁੱਟ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਵੱਢਿਆ ਗਿਆ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਲਹੂ ਵਗ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਮਸਾਂ ਜਾਨ ਬਚੀ ਪਰ ਕਿਸੇ ਮੁਸੀਬਤ ਕੋਲੋਂ ਘਬਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਹਰ ਗੱਲ ਨੂੰ ਭਾਣਾ ਸਮਝ ਕੇ ਝੱਲ ਲੈਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਵੀ ਸੱਤ ਕਰ ਕੇ ਜਾਣਿਆ ।
1978 ਤੋਂ ਹੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ
ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਧਾਰਮਿਕ ਤੇ ਨਾਮ ਬਾਣੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮਨ ਧਰਮ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਹੀ ਛੱਕ ਲਿਆ ਸੀ । ਵਿਸਾਖੀ 1978 ਦੇ ਸਿੱਖ-ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਕਤਲ ਕਾਂਡ ਵਿਚ ਨਿਰੰਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ 13 ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਲੈ ਗਈ ਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀਆਂ ਦੇਹਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਰੂਹ ਕੰਬ ਗਈ ਤੇ ਅੰਤਾਂ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਚੜਿਆ।
ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਤਾਂ ਮੁੜ ਤੋਂ ਹੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿਰੁਧ ਸਿੱਖ ਲਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਦਾ ਪਾਂਧੀ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਜਿਥੇ ਆਪ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੇ ਅਕਾਲੀ ਲਹਿਰ ਵਿਚ ਹਿਸਾ ਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਕਟੀਆਂ ਸਨ, ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਹੀ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ, ਭੈਣ ਭਰਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜੀਆਂ ਨੇ ਸਾਲ 1982 ਵਿਚ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਅਤੇ ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖਾਲਸਾ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆ ਵੱਲੋਂ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਧਰਮ ਯੁੱਧ ਮੋਰਚੇ ਵਿਚ ਵੀ ਡੱਟ ਕੇ ਹਿਸਾ ਲਿਆ । ਧਰਮ ਯੁੱਧ ਮੋਰਚੇ ਦੌਰਾਨ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਸਰਦਾਰ ਮਨਸਾ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਤੇ 8 ਮਹੀਨੇ ਗੁਮਟਾਲਾ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਰਹੇ ਜਦ ਕਿ ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਰਦਾਰ ਮਨਸਾ ਸਿੰਘ 7 ਮਹੀਨੇ ਨਾਭੇ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਬਾਬਾ ਠਾਕੁਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਰਹੇ। ਬੀਬੀਆਂ ਦੇ ਜਥੇ ਵਿਚ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਤੇ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਚਰਨਜੀਤ ਕੌਰ ਗੁਮਟਾਲਾ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਰਹੇ।
ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਡਿਊਟੀ
ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਜੀਅ ਜੋ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਨ, ਸਾਰੇ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਡਾਵਾਂ ਡੋਲ ਹੋ ਗਈ। ਇਕ ਹੱਥ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਚਾਰਾ ਨਾ ਚਲਦਾ ਵੇਖ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਹੋਏ ਪਾਠ ਬੋਧ ਸਮਾਗਮ ਦਾ ਕੋਰਸ ਕਰ ਲਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸਮਾਧ ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਸਾਹਿਬ ਰਮਦਾਸ ਵਿਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪੜਨੀ, ਸੁਨਣੀ ਤੇ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਦ ਦਕੋਹੇ-ਜਲੰਧਰ ਛਾਉਣੀ ਵਿਚ ਬ੍ਰਾਂਚ ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਸਾਹਿਬ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।
ਸੰਤ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਮੇਲ
ਪਿੰਡ ਦਕੋਹਾ -ਜਲੰਧਰ ਛਾਉਣੀ ਵਿਚ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਿੰਘ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਹੀ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਨੇੜਤਾ ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਅਤੇ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖਾਲਸਾ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਹੋ ਗਈ । ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਅਕਸਰ ਸੰਤ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸੁਣਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਦਕੋਹੇ ਤੋਂ ਹੀ ‘ਭਾਈ ਵਿਦੇਸ਼ੀ’ ਵਰਗੇ ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਵਿਚ ਵੀ ਆਏ ।
ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਭੈਣ ਜੀ ਸੁਰਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦੇ ਅਨੰਦ ਕਾਰਜ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਜਥੇ ਦੇ ਇਕ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਆਪ ਆਪਣੀ ਰਹਿਨੁਮਾਈ ਵਿਚ ਕਰਵਾਇਆ। ਅਨੰਦ ਕਾਰਜ ਉਤੇ ਸੰਤ ਜੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਨੇੜਲੇ ਸਿੰਘਾਂ ਸਣੇ ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬਰਾਤ ਉਤੇ ਗਏ।
ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਵੀਚਾਰਾਂ ਨੇ ਕਾਫੀ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕੀਤਾ ਤੇ ਇੰਜ ਸੰਤਾਂ ਨਾਲ ਕਾਫੀ ਪਿਆਰ ਪੈ ਗਿਆ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਬੱਬਰ ਖਾਲਸਾ ਦੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਕਾਫੀ ਪ੍ਰੇਮ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸਾਂਝ ਬਣ ਗਈ ਸੀ।
ਜੂਨ 1984 ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
੧੯੮੪ ਦੇ ਹਮਲੇ ਸਮੇਂ ਆਪ ਜੀ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਰਤੱੜ-ਛੱਤੜ ਮੋਜੂਦ ਸਨ। ਸੰਤਾਂ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਨੇ ਆਪ ਦੇ ਮੰਨ ਬਹੁਤ ਝੰਜੋੜਿਆ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹੋਰਨਾ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਾਂਗ ਆਪ ਨੇ ਸੰਤ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹਦਾਇਤ ਕਿ ਜੇਕਰ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਉਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਸਿੱਖ ਖ਼ਾਲਿਸਤਾਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿਡ ਦੇਣ, ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਸਿੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਏ।
ਜੂਨ 1984 ਦੇ ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਧਰ ਦਕੋਹੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਫੇਰਾ ਮਾਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਇਕ ਵੱਡੀ ਠਾਹਰ ਬਣ ਗਈ, ਜਿਥੇ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਹਥਿਆਰ ਅਸਲਾ ਆਦਿ ਵੀ ਰਖ ਜਾਂਦੇ । ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵੀ ਕਰਦੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਗੁਪਤ ਰੂਪ ਵਿਚ ਐਕਸ਼ਨ ਵਿਚ ਵੀ ਸਾਥ ਦਿੰਦੇ। ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਥੇ ਡੇਰੇ ਤੇ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ ਸੇਵਾ ਕਰੋ, ਪਰ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਇਰਾਦੇ ਦੇ ਬੜੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਤੇ ਬਹਾਦਰ ਸਨ, ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਕੱਦ-ਕਾਠ ਕਰੀਬ ਸਾਡੇ ਛੇ ਫੁੱਟ ਸੀ। ਆਪ ਜੀ ਪਾਸ ਬੱਬਰ ਖਾਲਸਾ ਦੇ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਹੋਰ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਖ਼ਾਲਿਸਤਾਨ ਕਮਾਂਡੋ ਫੋਰਸ ਅਤੇ ਖ਼ਾਲਿਸਤਾਨ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਫੋਰਸ ਆਦਿ ਦੇ ਸਿੰਘ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ । ਸਭ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ‘ਜੱਥੇਦਾਰ ਟੁੰਡੀਲਾਟ’ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਜਾਣਦੀਆਂ ਸਨ।
ਇਸ਼ਤਿਹਾਰੀ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਹਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਗੱਬਰ ਦਾ ਸੋਧਾ
ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਜਦ ਸਿੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿਚ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਗੇ ਤਾਂ ਆਪ ਜੀ ਦੀਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸੂਹਾਂ ਪੁਲਿਸ ਮੁਖ਼ਬਰਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ ਗਈਆਂ । ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰੀ ਐਲਾਨ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਗਿਰਫਤਾਰੀ ਲਈ ਛਾਪੇ ਮਾਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।
ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਹਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ ਗੱਬਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਬੜੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਖ਼ਬਰ ਨੇ ਖ਼ਬਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿਚ ਕਿਤੇ ਮੋਜੂਦ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਸ ਹੰਕਾਰੇ ਹੋਏ ਥਾਣੇਦਾਰ ਗਬਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਫੜ ਮਾਰੀ ਕਿ “ਹੁਣ ਆਉ ਵੱਡਾ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਸਾਡੇ ਹੱਥ, ਤੇ ਨਾਲੇ ਵੱਡਾ ਇਨਾਮ ਮਿਲੂ…..”। ਪਰ ਜਦ ਉਹ ਉਸ ਮਕਾਨ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਜੀ ਨੇ ਬੜੀ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਸਮੇਤ ਉਸ ਗੱਬਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪਾਰ ਬੁਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਗੱਬਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸੋਧੇ ਜਾਣ ਦਾ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਅਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗ ਫੈਲ ਗਈ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਛਾਪੇ ਪੈਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਾਓ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਪਾਈ ਕਿ ਪੁੱਤਰ ਘਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਖ਼ਰਾਬ ਹੈ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਧਮਕੀਆਂ ਤੇ ਉਤਰ ਆਈ ਹੈ ।
ਮਾਤਾ ਦਾ ਪੱਤਰ ਮਿਲਣ ਸਮੇਂ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰ ਠਾਹਰ ਲਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਜਵਾਬੀ ਚਿੱਠੀ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਇਹ ਲਿਖ ਕੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਕਿ, “ਸੇਵਾ ਕੌਮ ਦੀ ਜਿੰਦੜੀਏ ਬੜੀ ਔਖੀ, ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸੁਖਾਲੀਆਂ ਨੇ, ਜਿੰਨਾਂ ਕੌਮ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਜਾਨ ਵਾਰੀ, ਉਹਨਾਂ ਬਹੁਤ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨੇ।”
ਖਾੜਕੂ ਐਕਸ਼ਨ
ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਨੇ ਭਾਈ ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਜੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਬੱਬਰ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜਥੇਬੰਦੀ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਸਿੰਘਾਂ ਸਮੇਤ ਅਨੇਕਾਂ ਖਾੜਕੂ ਐਕਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ! ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਲੁਧਿਆਣੇ ਵਿਚ ਸ਼ਿਵ ਸੈਨਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਿੱਲੇ ਨੂੰ ਸੋਧਾ ਲਾਇਆ ਜੋ ਸਿੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਟਾਉਟ ਸੀ। ਸੋਧਾ ਲਾਉਂਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਬਾਂਹ ਕਾਫੀ ਸੜ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਹੋ ਗਿਆ।
ਸੁਭਾਨਪੁਰ ਵਿਚ ਬੂਟਾ ਸਿੰਘ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਗ੍ਰਹਿ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਘਰ ਵਿਚ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਠੇਕਾ ਖੋਲਿਆ ਸੀ, ਤੇ ਬੰਦੂਕ ਦੀ ਨੋਕ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਵੇਚਦਾ ਸੀ। ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਭਾਈ ਹੀਰਾ ਸਿੰਘ ਆਦਿ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਉਸਨੂੰ ਤਾੜਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਇਹ ਕੰਮ ਬੰਦ ਕਰਦੇ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਆਕੜ ਵਿਖਾਈ ਅਤੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲਹਿਰ ਪ੍ਰਤੀ ਮੰਦਾ ਚੰਗਾ ਵੀ ਆਖਿਆ। ਅਖੀਰ ਬੱਬਰ ਖਾਲਸਾ ਦੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਛੇ ਸਾਥੀ ਸਮੇਤ ਸੋਧ ਲੱਗਾਇਆ ਅਤੇ ਇਸ ਨਸ਼ਾ ਵੇਚਣ ਵਾਲੀ ਮੰਡਲੀ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਲੱਤ ਵਿਚ ਗੋਲੀ ਵੀ ਲੱਗੀ ਪਰ ਜੱਥੇਦਾਰ ਭਾਈ ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਦਾਸੂਵਾਲ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਰਾਜਿੰਦਰਾ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਕਰਵਾਇਆ। ਠੀਕ ਹੁੰਦਿਆਂ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮੁੜ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਲੱਗ ਗਏ ਤੇ ਖੰਨੇ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਣਾਇਆ।
ਸ਼ਹੀਦੀ – 17 ਸਤੰਬਰ 1987
ਮਿਤੀ 17 ਸਤੰਬਰ 1987 ਨੂੰ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪਿੰਡ ਬਡਲਾ ਕੋਟਲਾ (ਤਹਿਸੀਲ ਬੱਸੀ ਪਠਾਣਾਂ, ਜਿਲ੍ਹਾ ਫਤਿਹਗੜ੍ਹ ਸਾਹਿਬ) ਵਿਚ ਭਾਈ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਦਾ 80 ਏਕੜ ਦਾ ਕਮਾਦ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਨੇ ਦੂਜੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਠਾਹਰ ਲਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਮੁਖ਼ਬਰ ਦੀ ਸੂਚਨਾ ਉਤੇ ਪਿੰਡ ਬਡਲਾ ਕੋਟਲਾ ਵਿਚ ਤੜਕੇ ਸਵੇਰੇ ਕਮਾਦ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਸੈਂਕੜਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਪੁਲਿਸ ਤੇ ਸੀ ਆਰ ਪੀ ਐਫ ਨੇ ਘੇਰਾ ਪਾ ਲਿਆ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਆਪ ਜੀ ਨਾਲ ਬੱਬਰ ਖਾਲਸਾ ਦੇ ਮੁਖੀ ਭਾਈ ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਦਾਸੂਵਾਲ ਵੀ ਮੋਜੂਦ ਸਨ।
ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਹੀਂ ਸਨ ਚਾਹੁੰਦੇ ਕਿ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦਾ ਮੁਖੀ ਇਕ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪਾ ਜਾਵੇ, ਜਦਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਸੀ ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਦਾਸੂਵਾਲ ਦੀ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਲੋੜ ਹੈ। ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਭਾਈ ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਬੱਬਰ ਸਮੇਤ ਦੂਜੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਚਲੇ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹਿ ਕੇ ਆਪ ਮੁਕਾਬਲੇ ਲਈ ਡੱਟ ਗਏ।
ਪੁਲਿਸ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਉਲਝ ਗਈ ਅਤੇ ਇਸ ‘ਕਵਰ ਫਾਇਰ’ ਦੌਰਾਨ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬਾਕੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਨਿਕਲਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬੀ ਮਿਲ ਗਈ ! ਇਸ ਤਰਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪੁਲਿਸ ਨਾਲ ਵੱਡਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਆਪ ਨੇ ਕਈ ਘੰਟੇ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਨਾ ਫਟਕਣ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਈ ਘੰਟੇ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਜੂਝਦਿਆਂ ਆਪ 17 ਸਤੰਬਰ 1987 ਨੂੰ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦਾ ਜਾਮ ਪੀ ਗਏ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਿਚ ਖਤਰਨਾਕ ਖਾੜਕੂ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ ਟੁੰਡੀਲਾਟ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਨੇ ਖਾੜਕੂ ਸਫਾਂ ਵਿਚ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਵਿਛੋੜੇ ਵਿਚ ਵੈਰਾਗ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦੌੜਾ ਦਿੱਤੀ। ਅਗਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਤਕਰੀਬਨ ਹਰ ਖਾੜਕੂ ਜਥੇਬੰਦੀ ਨੇ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ਫੁੱਲ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਭੇਜੀ, ਜੋ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੌਰਾਨ ਭਾਈ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਸਮੁੱਚੇ ਖਾੜਕੂ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰ ਦਾ ਸਬੂਤ ਸੀ !
